خروج به ترتیب ورود 

یکی از روش‌های سازماندهی کنترل داده با توجه به زمان و اولویت‌بندی است. این اصطلاح، اصل تکنیک پردازش صف یا برآوردن تقاضای عرضه شده به وسیله راهکار «اولین ورودی، اولین دریافت کننده خدمات» را توصیف می‌نماید: هر مهره‌ای که زودتر وارد شود، زود تر بررسی می‌گردد و هر مهره‌ای پس از آن وارد شود صبر می‌کند تا اعمال انجام گرفته روی مهره اول تمام شود. در علم رایانه این واژه اشاره دارد به نحوه پردازش داده ذخیره شده در یک صف. هر عنصر در یک داده ساختار صف ذخیره می‌شود. اولین داده اضافه شده به صف، اولین داده‌ای خواهد بود که بر داشته می‌شود. بنابراین، پردازش از نظر زمانی به همین ترتیب پیش می‌رود.