Journal: ACSIT 2015,
شبکه‌های نرم‌افزار محور، یک تکنولوژی نوظهور در زمینه شبکه‌های کامپیوتری هستند که با فعالیت‌های انجام شده در دانشگاه استنفورد و دانشگاه برکلی در سال 2008 تکامل یافته‌اند. این شبکه‌ها به مدیر شبکه اجازه می‌دهند که سرویس‌های شبکه را از طریق تفکیک عاملیت سطح پایین مدیریت نمایند، این فرآیند تفکیک از طریق جداسازی لایه کنترل (مغز شبکه) و لایه داده (ارسال بسته‌ها) ممکن می‌شود. معماری متمرکز شبکه‌های نرم‌افزار محور یک مانع بزرگ برای پویایی و مقیاس‌پذیری این شبکه‌ها است. توسعه شبکه‌های سازمانی امروزی از قبیل تکنولوژی محاسبات ابری برای داده‌های کلان و مراکز داده، مجازی‌سازی و موارد دیگر منجر به افزایش ترافیک در لینک‌هایی شده است که ممکن است منجر به تصادم بسته‌ها و یا گم شدن داده‌ها شوند. تاکنون، الگوریتم‌های مسیریابی زیادی برای ایجاد انشعاب در لایه کنترل به‌منظور تقسیم بار بین کنترلرهای مختلف توسعه یافته‌اند که برای حل این مسئله مناسب نیستند. محدودیت اصلی این روش‌ها، ایجاد طرح‌های ارسال پیکربندی‌شده به‌صورت ایستا و عدم رعایت تعادل بار در بین کنترلر های موجود در شبکه است. در روش ایجاد تعادل بار به‌صورت پویا، زمانی که بار بزرگ‌تر از پهنای باند لینک باشد، بار به‌صورت پویا به مسیری دیگر با کوتاه‌ترین طول انتقال می‌یابد. با آنالیز آزمایشی، ما به این نتیجه می‌رسیم که با استفاده از روش پیشنهادی می‌توان به کارایی و زمان پاسخ بهتری در مقایسه با الگوریتم‌های تعادل بار نوبتی چرخشی موجود دست یافت.